Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kwidzynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2024 r.

Sąd Rejonowy w Kwidzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Halina Maliszewska

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2024 r. w Kwidzynie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L.

przeciwko (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L. kwotę 10.000 zł (dziesięć tysięcy złotych ) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 lipca 2022 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w L. kwotę 3.335,89 zł ( trzy tysiące trzysta trzydzieści pięć złotych i 89/100 ) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sędzia Halina Maliszewska

Sygn. akt I C 11/24 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w L. wnosił o zasądzenie od pozwanego (...) z siedzibą w W. kwoty 10.000 zł tytułem odszkodowania za szkodę na nieruchomości wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 lipca 2022 r. do dnia zapłaty. Powód wnosił nadto o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że dnia 27 maja 2022 r. w wyniku pożaru doszło do zniszczenia budynku mieszkalnego, położonego na nieruchomości znajdującej się pod adresem (...), stanowiącego współwłasność ustawową majątkową małżeńską poszkodowanych A. i S. Ż.. W dniu zdarzenia ww. mienie było objęte dobrowolnym ubezpieczeniem majątkowym od wszystkich ryzyk (...) w (...) (polisa seria (...)). Po zgłoszeniu szkody pozwany decyzją z dnia 13 lipca 2022 r. przyznał za uszkodzony budynek mieszkalny odszkodowanie w kwocie 18.048,54 zł. Poszkodowany uznając wypłacone odszkodowanie za rażąco zaniżone, złożył reklamację z dnia 5 maja 2023 r.. Pozwany odmówił dopłaty odszkodowania, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Poszkodowany dokonał cesji wierzytelności i przeniósł na powoda prawo do dochodzenia roszczeń z tytułu przedmiotowej umowy ubezpieczenia w związku ze zdarzeniem z dnia 27 maja 2022 r.

Powód wskazał, że zakres sporu stanowiący różnicę między wysokością szkody zgodną z jego stanowiskiem (35.408,40 zł) a kwotą wypłaconego odszkodowania (18.048,54 zł) wynosi 17.359,86 zł, jednakże w toku niniejszego postępowania dochodzi jedynie roszczenia częściowego w kwocie 10.000 zł z tytułu uszkodzonego budynku mieszkalnego. Zdaniem powoda zweryfikowany przez pozwanego kosztorys wartości szkody dla budynku mieszkalnego jest zaniżony i nie odzwierciedla pełnego zakresu robót oraz wszystkich realnych kosztów naprawy szkody.

Przedmiotowe roszczenie stało się wymagalne z dniem 12 lipca 2022 r. Zgłoszenie szkody zostało dokonane przez poszkodowanego w dniu 27 maja 2022 r., niemniej jednak ostatni wymagany przez pozwanego dokument, czyli pismo z Policji został doręczony w dniu 28 czerwca 2022 r., wskutek czego dodatkowy 14-dniowy termin na wypłatę odszkodowania przypadał na dzień 11 lipca 2022 r., a od dnia następnego, czyli 12 lipca 2022 r. pozwany pozostawał w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia pieniężnego ( k. 3-7 akt ) .

Pozwany (...) z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwany potwierdził, że prowadził postępowanie likwidacyjne w związku ze szkodą objętą pozwem. Po przeprowadzonym postępowaniu likwidacyjnym pozwany przyjął odpowiedzialność za wskazane zdarzenie ubezpieczeniowe oraz przyznał i wypłacił odszkodowanie w wysokości 18.048,54 zł. Wartość szkody ustalono zgodnie ze spisanym na miejscu szkody protokołem oraz sporządzonym przez pozwanego kosztorysem. W ocenie pozwanego zadośćuczynił on w pełni roszczeniu powoda.

Pozwany zakwestionował legitymację materialnoprawną powoda z uwagi na nieważność czynności prawnej przelewu wierzytelności obejmującej roszczenie o wypłatę odszkodowania za szkodę objętą pozwem. Wątpliwości pozwanego budziła zgodność umowy cesji z zasadami współżycia społecznego z uwagi na nabycie wierzytelności za symboliczną cenę. Jak bowiem wynika z przedłożonej przez powoda umowy przelewu pierwotny poszkodowany scedował swoje prawa odszkodowawcze odpłatnie za kwotę 1.700 zł. Rodzi to uzasadnione podejrzenie, że ze względu na przewagę rynkową i informacyjną powoda poszkodowany mógł zostać wprowadzony w błąd (choćby nieumyślnie), przez co naruszony został jego elementarny interes, co z kolei podważałoby prawidłowość samej causae czynności prawnej. Nie ma bowiem powodu, dla którego poszkodowany jako konsument miałby dokonywać przysporzenia na rzecz powoda za ułamek (9,79%) wierzytelności, która według powoda wynosi 17.359,86 zł. Powód wykorzystał więc niedostateczną wiedzę poszkodowanego oraz nadużył jego zaufania w celu maksymalizacji własnego zysku, co zasługuje na zdecydowaną dezaprobatę jako postępowanie sprzeczne z podstawowymi ramami aksjologicznymi obowiązującymi w obrocie prawnym i życiu społecznym, to zaś winno skutkować stwierdzeniem nieważności umowy przelewu zawartej z poszkodowanym.

Pozwany zakwestionował również roszczenie powoda co do wysokości. Zakwestionował wysokość szkody wskazanej w kosztorysie powoda na kwotę 35.408,40 zł. Podał, że ponieważ ubezpieczony nie przedstawił rachunków za przeprowadzony remont, pozwany zastosował § 15 ust. 2 OWU i sporządził kosztorys remontowo – budowlany na kwotę 18.048,54 zł. Reklamacja powoda uznana została za niezasadną, albowiem w ocenie pozwanego sporządzony w sprawie kosztorys odpowiadał regułom sztuki kosztorysowania prac budowlanych oraz odpowiadał wymogom umowy ubezpieczenia. W sytuacji nieudowodnienia przez powoda zasadności zgłoszonych roszczeń zdaniem pozwanego za bezpodstawne należało również uznać zgłoszone w pozwie żądanie o zasądzenie odsetek od dochodzonych kwot.

Sąd ustalił, co następuje:

A. Ż. i S. Ż. są właścicielami po ½ części nieruchomości - działki gruntu nr (...), położonej w (...), zabudowanej budynkiem mieszkalnym dla której Sąd Rejonowy w Kwidzynie VIII Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych w Sztumie prowadzi księgę wieczystą Kw nr (...). Budynek mieszkalny ma ponad 55 lat. A. Ż. i S. Ż. nabyli go w 1996 r. i przeprowadzili generalny remont. Powiększyli dom i dobudowali łazienkę. Pomieszczenie gospodarcze przerobili na kuchnię. Wymienili całą instalację elektryczną, Zrobili nowe wylewki na podłogach. Położyli nowe tynki. W następnych latach dom był sukcesywnie odświeżany i remontowany.

( dowód : wydruk księgi wieczystej numer (...) k. 21-25 akt, dowód zeznania S. Ż. k. 158v akt, zeznania A. Ż. k. 159v akt )

Nieruchomość była od kilku lat ubezpieczana przez właścicieli.

W dniu 6 grudnia 2021 r. została zawarta umowa ubezpieczenia domu mieszkalnego ze stałymi elementami i ruchomości w wariancie ryzyka (...), na okres od dnia 6 grudnia 2021 r. do dnia 5 grudnia 2022 r. z pozwanym (...)z siedzibą w W.. Umowa ubezpieczenia nie obejmowała ochroną konstrukcji łatwopalnych. Wariant (...) obejmował ochronę od wszystkich ryzyk, w tym od pożaru. Suma ubezpieczenia domu ze stałymi elementami została określona na kwotę 100.000 zł. Integralną częścią umowy ubezpieczenia były Ogólne Warunki Ubezpieczenia (...) zatwierdzone Uchwałą Zarządu (...) z dnia 7 lipca 2021 r.

W § 14 ust. 1 pkt 1 a i b OWU wskazano, że wysokość odszkodowania ustala się w granicach sumy ubezpieczenia przy czym dla domu jednorodzinnego i stałych elementów budynku według wartości odtworzeniowej z wyłączeniem budynków starszych niż 55 lat dla których wysokość odszkodowania ustala się według wartości rzeczywistej, chyba, że w ciągu ostatnich 30 lat wykonano remont generalny, licząc na pierwszy dzień okresu ubezpieczenia.

W § 15 ust. 1 OWU określono, że rozmiar szkody ustala się na podstawie rachunków zawierających szczegółową specyfikację wykonanych robót, niezbędnych do przywrócenia mienia do stanu sprzed szkody lub sporządzonego przez Ubezpieczonego wykazu utraconych/zniszczonych przedmiotów. Na wniosek Ubezpieczonego wysokość szkody może być obliczona przez (...) ( § 15 ust.2 OWU ).

( dowód: polisa seria (...) k. 14-15 akt, Ogólne Warunki Ubezpieczenia (...)zatwierdzone Uchwałą Zarządu (...) z dnia 7 lipca 2021 r. k. 27-52v akt )

W dniu 27 maja 2022 r., w nocy, z nieustalonych przyczyn doszło w garażu do pożaru. Całkowitemu spaleniu uległ drewniany garaż oraz dach nad kuchnią i łazienką. W wyniku pożaru i akcji gaśniczej doszło do całkowitego zniszczenia ścian, podłóg i sufitów kuchni i łazienki. Na podłodze stało około pół metra wody. Uszkodzeniu uległa ściana szczytowa budynku.

Przed pożarem ściany w kuchni i łazience były wygładzone i pomalowane. Na suficie znajdowały się na drewnianym stelażu panele laminowane a na podłodze betonowej leżało na podkładce izolacyjnej gumoleum. Sufity były ocieplone watą szklaną.

Dach budynku mieszkalnego pokryty był dachówką ceramiczną za wyjątkiem części nad łazienką, gdzie był eternit.

( dowód : dowód zeznania S. Ż. k. 158v-159 akt, zeznania A. Ż. k. 159v akt, pismo Komendy Powiatowej Policji w S. z dnia 20.06-2022 r. k. 107 akt, protokół szkody k. 53 akt, dokumentacja zdjęciowa szkody k. 58-106 akt )

S. Ż. i A. Ż. w dniu 27 maja 2022 r. zgłosili szkodę pozwanemu. Została ona zarejestrowana pod nr (...). Pozwany nie kwestionował zasady swojej odpowiedzialności. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, sporządził kosztorys szkody i decyzją z dnia 13 lipca 2022 r. przyznał i wypłacił poszkodowanym, z tytułu ubezpieczenia domu, kwotę 18.048,54 zł. Reklamacja od tej decyzji złożona przez poszkodowanych nie została przez pozwanego uwzględniona.

( dowód : decyzja pozwanego z dnia 13.07-2022 r. k. 108 akt, kosztorys pozwanego k. 109-115 akt, reklamacja poszkodowanych z dnia 5.05-2023 r. k. 116-129v akt, pismo pozwanego – odpowiedź na reklamację z dnia 29.05-2023 r. k. 130 akt )

Wysokość rzeczywista szkody dotycząca domu mieszkalnego ze stałymi elementami, której doznali S. i A. Ż. w wyniku pożaru wynosi kwotę 45.590,75 zł.

Pozwany ustalając wysokość szkody uwzględnił ceny z I kwartału 2022 r. zamiast cen z daty powstania szkody. Pominął roboty budowlane wynikające z technologii, to jest wymianę konstrukcji dachowej, wymianę deskowania stropu na strychu nad kuchnią, skucie i uzupełnienie tynków na strychu nad pomieszczeniem kuchni, roboty związane z otynkowaniem ścian od strony wewnętrznej w łazience i kuchni, wymianę instalacji elektrycznej w ścianie, wymianę orynnowania, osuszanie ścian i zalanych posadzek w łazience i kuchni oraz uzupełnienie wypalonych spoin w ścianie szczytowej budynku.

( dowód : opinia biegłego z zakresu budownictwa inż. P. O. k. 173-217 akt )

Na mocy umowy cesji zawartej w dniu 04 lipca 2023 r. poszkodowani S. Ż. i A. Ż. za kwotę 1.700 zł przenieśli na powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w L., prowadzącego działalność gospodarczą między innymi w przedmiocie działalności agentów i brokerów ubezpieczeniowych oraz działalności związanej z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat, wierzytelność w stosunku do pozwanego z tytułu odszkodowania za szkodę majątkową powstałą na nieruchomości na skutek zdarzenia z dnia 27 maja 2022 r., będącą przedmiotem postępowania likwidacyjnego zarejestrowanego pod numerem szkody (...).

W tym samym dniu poszkodowani pisemnie powiadomili pozwanego o dokonanym przelewie wierzytelności.

( dowód: umowa cesji/dopłata – k. 16-18 akt, potwierdzenie odbioru gotówki k. 19 akt, wydruk z Krajowego Rejestru Sądowego powoda, nr KRS: (...) k. 11-13 akt, powiadomienie o dokonanym przelewie wierzytelności k. 20 akt )

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków: S. Ż. i A. Ż., dokumentów przedłożonych przez powoda: umowy ubezpieczenia, OWU, dokumentacji zdjęciowej szkody, umowy cesji, akt szkodowych przedłożonych przez pozwanego oraz opinii biegłego z zakresu budownictwa inż. P. O. w części niezbędnej dla rozstrzygnięcia roszczenia powoda.

Wszystkie te dowody Sąd uznał za wiarygodne i jako takie uwzględnił w całości. Zeznania świadków w ocenie Sądu były prawdziwe i potwierdzone dokumentacją w postaci umów, zdjęć szkody i przebiegu postępowania likwidacyjnego a także co do przyczyn zawarcia umowy cesji z powodem. Prawdziwość tych zeznań nie była kwestionowana przez pozwanego i była zgodna z materiałem zgromadzonym przez pozwanego w toku postępowania likwidacyjnego.

Podobnie prawdziwość i wiarygodność dokumentów przedłożonych przez strony nie była wzajemnie kwestionowana. Dokumenty te wzajemnie uzupełniały się i Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności, które wzbudzałyby wątpliwości Sądu co do ich prawdziwości.

Sad uwzględnił również opinię biegłego sądowego z zakresu budownictwa inż. P. O. z pominięciem ostatecznych wniosków co do wysokości szkody. Przedmiotowa opinia została sporządzona przez osobę, posiadającą specjalistyczną wiedzę, kwalifikacje i doświadczenie zawodowe. Biegły dokonał oględzin budynku mieszkalnego poszkodowanych i zapoznał się z dokumentacją zgromadzoną przez pozwanego w toku likwidacji szkody. Opinia jest logiczna, przekonująca i zawiera należycie umotywowane wnioski co do uszkodzonych elementów nieruchomości i wysokości faktycznej rzeczywistej szkody, której doznali poszkodowani. Biegły ustalił wysokość szkody według cen z daty jej powstania.

Przy czym wbrew postanowieniu Sądu ustalając wysokość szkody nie uwzględnił zapisów Ogólnych Warunków Ubezpieczenia, które regulują zasady ustalenia wysokości szkody i zasady odpowiedzialności pozwanego za szkodę . Wbrew zapisom OWU biegły ustalając wysokość szkody uwzględnił również drewnianą wiatę która uległa spaleniu, podczas gdy zgodnie z umową ubezpieczenia zawartą przez strony została ona wyłączona z ochrony ubezpieczeniowej jako konstrukcja łatwopalna ( k. 14 akt ). Wbrew też zapisom OWU przy ustaleniu szkody uwzględnił stopień zużycia technicznego budynku a tym samym uszkodzonych elementów stałych, mimo braku podstaw, o czym będzie szerzej w dalszej części uzasadnienia. Mimo tych nieprawidłowości opinia sporządzona przez biegłego pozwalała Sądowi na ustalenie wysokości szkody do której pozwany ponosi odpowiedzialność zgodnie z umową łączącą strony. Biegły ustalił wysokość szkody na kwotę 50.564,14 zł a szkoda za którą pozwany ponosi odpowiedzialność zgodnie z umową wynosi kwotę 45.590,75 zł.

Wskazać należy, że żadna ze stron nie zakwestionowała opinii biegłego, co nie zwalniało Sądu od zbadania jej wniosków pod kątem prawidłowości i zgodności z tezą Sądu.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał roszczenie powoda w kwocie dochodzonej pozwem za uzasadnione.

Zgodnie z art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Natomiast zgodnie z art. 805 § 2 pkt 1 k.c. świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku.

Okolicznością bezsporną w niniejszej sprawie był fakt zaistnienia szkody w budynku mieszkalnym należącym do S. i A. Ż.. Bezsporna była również odpowiedzialność pozwanego za szkodę na podstawie łączącej pozwanego i poszkodowanych umowy ubezpieczenia mienia od zdarzenia losowego jakim był pożar i od zdarzenia losowego jakim było zalanie mieszkania w wyniku akcji ratowniczo- gaśniczej. Okolicznością bezsporną w niniejszej sprawie był również fakt, że poszkodowani otrzymali od pozwanego odszkodowanie w kwocie 18. 048,54 zł.

Bezsporną okolicznością był też fakt cesji wierzytelności przez poszkodowanych na rzecz powoda.

Sporną natomiast okolicznością była ważność umowy cesji zawartej przez małżonków Ż. z powodem a tym samym legitymacja czynna powoda.

Sporną okolicznością była też wysokości szkody, której doznali poszkodowani w stałych elementach lokalu mieszkalnego ( bo tylko za te elementy powód dochodzi odszkodowania w niniejszym procesie).

Wbrew zarzutom pozwanego umowa cesji wierzytelności zawarta w dniu 04 lipca 2023 r. przez poszkodowanych S. Ż. i A. Ż., którzy za kwotę 1.700 zł przenieśli na powoda (...) sp. z o.o. z siedzibą w L., prowadzącego działalność gospodarczą między innymi w przedmiocie działalności agentów i brokerów ubezpieczeniowych oraz działalności związanej z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat, wierzytelność w stosunku do pozwanego z tytułu odszkodowania za szkodę majątkową powstałą na nieruchomości na skutek zdarzenia z dnia 27 maja 2022 r., będącą przedmiotem postępowania likwidacyjnego zarejestrowanego pod numerem szkody (...) jest ważna.

Z zeznań S. Ż. wynika, że nie czuje się pokrzywdzona zawartą umową cesji, mimo pouczenia przez Sąd o wysokości kwoty dochodzonej pozwem tytułem części roszczenia i o wysokości szkody której doznali a wyliczonej przez powoda. Z zeznań poszkodowanej wynika, że została uprzedzona przez powoda przed zawarciem umowy cesji, że będą dochodzić roszczenia od pozwanego na własny rachunek. Wynika też, że czuje się pokrzywdzona postawą pozwanego, który nie uwzględnił jej odwołania i jak zeznała skoro ona na tym nie skorzystała to niech skorzysta Pionier. Podobne stanowisko zajął poszkodowany A. Ż.. Zeznał, że cesją wierzytelności zajmowała się żona, „zepchnął” to na żonę i jeżeli żona „dogadała się” z powodem to on to akceptuje.

W tych okolicznościach brak podstaw by uznać umowę cesji za nieważną nawet jeżeli uzyskana przez małżonków Ż. kwota z tytułu sprzedaży wierzytelności stanowiła symboliczną cenę. Wbrew zarzutom pozwanego powód nie wykorzystał niedostatecznej wiedzy poszkodowanych i nie nadużył ich zaufania w celu maksymalizacji zysku. W ramach swobody umów poszkodowani mieli prawo zawrzeć umowę cesji nawet nie korzystną dla siebie. Cena i warunki umowy cesji zostały indywidualnie uzgodnione i zaakceptowane przez strony. Brak jest podstaw by w tych okolicznościach uznać zapisy umowy za niedozwolone postanowienia umowne. Wskazać należy, że mimo wiedzy uzyskanej od Sądu co do wysokości szkody wyliczonej przez powoda, poszkodowani potwierdzili, że nadal akceptują umowę cesji i nie czują się pokrzywdzeni przez powoda lecz przez pozwanego.

Tym samym chybiony okazał się zarzut braku legitymacji powoda w niniejszym procesie.

Wbrew też zarzutom pozwanego odszkodowanie wypłacone małżonkom Ż. w kwocie 18.048,54 zł zostało zaniżone.

Zgodnie z § 14 ust. 1 pkt 1 a i b OWU wysokość odszkodowania ustala się w granicach sumy ubezpieczenia przy czym dla domu jednorodzinnego i stałych elementów budynku według wartości odtworzeniowej z wyłączeniem budynków starszych niż 55 lat dla których wysokość odszkodowania ustala się według wartości rzeczywistej, chyba, że w ciągu ostatnich 30 lat wykonano remont generalny, licząc na pierwszy dzień okresu ubezpieczenia.

Budynek poszkodowanych jest starszy niż 55 lat ale jak wynika z zeznań świadków przeprowadzono w nim generalny remont, po jego zakupie czyli po 1996 r. (datę zakupu potwierdza wpis w dziale II księgi wieczystej nieruchomości ), czyli w ciągu ostatnich 30 lat, licząc na pierwszy dzień okresu ubezpieczenia. Pozwany tej okoliczności nie kwestionował. Tym samym wysokość odszkodowania w niniejszej sprawie należało ustalić się według wartości odtworzeniowej.

Zgodnie z § 2 pkt 121 OWU wartość odtworzeniowa to wartość odpowiadająca kosztom przywrócenia mienia do stanu nowego lecz nie ulepszonego. Przy ustalaniu wartości odtworzeniowej nie uwzględnia się stopnia zużycia nieruchomości. Zgodnie z § 2 pkt 122 OWU stopień zużycia uwzględnia się wyłącznie przy ustalaniu wysokości szkody według wartości rzeczywistej.

W § 15 ust. 1 OWU określono, że rozmiar szkody ustala się na podstawie rachunków zawierających szczegółową specyfikację wykonanych robót, niezbędnych do przywrócenia mienia do stanu sprzed szkody lub sporządzonego przez Ubezpieczonego wykazu utraconych/zniszczonych przedmiotów. Na wniosek Ubezpieczonego wysokość szkody może być obliczona przez (...) ( § 15 ust.2 OWU ).

Poszkodowani nie udokumentowali wartości szkody. Z uwagi na brak środków finansowych i wypłatę zaniżonego odszkodowania przez pozwanego nie dokonali pełnej naprawy uszkodzonych elementów do dnia dzisiejszego. Remont przeprowadzili we własnym zakresie i do wysokości wypłaconego odszkodowania i posiadanych środków finansowych. Wysokość odszkodowania ustalił zatem pozwany zgodnie z § 15 ust. 2 OWU na podstawie kosztorysu remontowo – budowlanego i określił je na kwotę 18.048,54 zł. Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że odszkodowanie to zostało zaniżone.

Sporną wysokość szkody Sąd ustalił wykorzystując opinię biegłego inż. P. O..

Zgodnie z umową ubezpieczenia wysokość odszkodowania w niniejszej sprawie winna być ustalona według wartości odtworzeniowej czyli jako wartość nakładów finansowych według cen rynkowych materiałów i prac niezbędnych do wykonania w celu przywrócenia budynku mieszkalnego do stanu nowego lecz nie ulepszonego czyli do stanu sprzed szkody.

Z opinii biegłego wynika, że pozwany ustalając wysokość szkody uwzględnił ceny z I kwartału 2022 r. zamiast cen z daty powstania szkody. Pominął roboty budowlane wynikające z technologii, to jest wymianę konstrukcji dachowej, wymianę deskowania stropu na strychu nad kuchnią, skucie i uzupełnienie tynków na strychu nad pomieszczeniem kuchni, roboty związane z otynkowaniem ścian od strony wewnętrznej w łazience i kuchni, wymianę instalacji elektrycznej w ścianie, wymianę orynnowania, osuszanie ścian i zalanych posadzek w łazience i kuchni oraz uzupełnienie wypalonych spoin w ścianie szczytowej budynku. W konsekwencji spowodowało to zaniżenie odszkodowania wypłaconego małżonkom Ż..

Biegły P. O. określając jednak wysokość szkody ustalił nie wartość odtworzeniową szkody a jej wartość rzeczywistą. Pomniejszył bowiem wyliczone koszty o koszty zużycia budynku ( k. 185 akt ). Dodatkowo ustalając wysokość szkody ustalił szkodę z tytułu spalenia drewnianej wiaty ( k. 189 i 207 akt ), która jako konstrukcja łatwopalna nie była objęta ochroną ubezpieczeniową i fakt ten wyraźnie wskazano w umowie ubezpieczenia ( k. 14 akt ). W konsekwencji biegły błędnie określił wysokość szkody na kwotę 50.564,14 zł.

Z tego względu Sąd przy ustalaniu wysokości szkody za którą pozwany ponosi odpowiedzialność wykorzystał opinię biegłego ale pominął koszty odbudowy wiaty drewnianej określone przez biegłego na kwotę 4.672,13 zł netto i 5.045,90 zł brutto ( k. 207 i 205-206v akt ). Pominął też niewielkie odliczenie z tytułu zużycia technicznego (k. 185 akt ). Z uwagi na to, że biegły przed odliczeniem stopnia zużycia technicznego budynku i elementów stałych określił wysokość szkody na kwotę 50.636,65 zł ( k. 207v akt ), Sąd od tej kwoty odjął koszty odbudowy drewnianej wiaty w wysokości 5.045,90 zł ustalając wysokość szkody za którą pozwany ponosi odpowiedzialność zgodnie z umową na kwotę 45.590,75 zł.

Powód w toku procesu dochodził kwoty 10.000 zł tytułem części roszczenia. Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 805 § 1 i 2 pkt 1 k.c. uwzględnił powództwo w całości i zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 10.000 zł. Zgodnie z opinią biegłego i ustaleniami Sądu roszczenie było uzasadnione do kwoty 27.542,21 zł (45.590,75 zł – wypłacone przez pozwanego 18.048,54 zł ).

Odsetki ustawowe za opóźnienie Sąd zasądził zgodnie z żądaniem pozwu od dnia 12 lipca 2022 r. do dnia zapłaty. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. Ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. W § 2 określono, że Gdyby wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. Jednakże bezsporną część świadczenia ubezpieczyciel powinien spełnić w terminie przewidzianym w § 1. Powódka zgłosiła szkodę pozwanemu w dniu 27 maja 2022 r., ostatni wymagany przez pozwanego dokument w postaci pisma z Policji został dostarczony pozwanemu w dniu 28 czerwca 2022 r. i pomimo upływu 14 –dniowego terminu likwidacji szkody, pozwany wypłacił poszkodowanym na podstawie decyzji z dnia 13 lipca 2022 r. tylko część odszkodowania. Roszczenie zatem o pokrycie pełnej szkody w dniu 12 lipca 2022 r. było wymagalne.

O kosztach procesu Sąd postanowił na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. obciążając nimi w całości pozwanego jako stronę przegrywającą spór.

Na zasądzoną od pozwanego na rzecz powódki kwotę 3.335,89 zł składają się poniesione przez powoda wydatki na:

⚫

opłatę od pozwu w kwocie 500 zł ( k. 10, 133 akt ),

⚫

opinię biegłego w kwocie 1.018,89 zł ( k. 147, 218, 223 i 236 akt ),

⚫

koszty zastępstwa procesowego w stawce minimalnej w kwocie 1.800 zł (§ 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych – tekst jednolity Dz.U. 2023. 1935 ) oraz

⚫

opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł ( k. 9 akt ).

Sędzia Halina Maliszewska