Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kwidzynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Kwidzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Sądu Rejonowego Alicja Tułodziecka
Protokolant:	stażysta Agnieszka Cielątkowska

po rozpoznaniu w dniu 10 października 2016 r. w Kwidzynie

na rozprawie

sprawy z powództwa E. I.

przeciwko (...) S.A. w G.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

I.  oddala powództwo,

II.  odstępuje od obciążania powoda kosztami procesu.

Sygn. akt I C 706/16

UZASADNIENIE

Powód E. I. złożył pozew przeciwko (...) S.A. w G. o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego – nakazu zapłaty wydanego przez Sąd Rejonowy w Słupsku w dniu 24 lutego 2014 r. w sprawie o sygn. akt I Nc 1268/14, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności, w części dotyczącej kwoty 1.936,21 zł (należność główna) wraz z odsetkami umownymi od następujących kwot:

⚫

od kwoty 194,50 zł od dnia 12.11.2012 r.,

⚫

od kwoty 55,06 zł od dnia 15.11.2012 r.,

⚫

od kwoty 242,04 zł od dnia 03.12.2012 r.,

⚫

od kwoty 242,99 zł od dnia 17.12.12012 r.,

⚫

od kwoty 266,57 zł od dnia 14.01.2013 r.,

⚫

od kwoty 935,05 zł od dnia 25.01.2013 r.

oraz w zakresie kwoty 600 zł zasądzonej tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Powód wnosił również o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu.

W uzasadnieniu swojego pozwu powód wskazał, iż pozwany prowadzi wobec powoda postępowanie windykacyjne dotyczące wierzytelności nabytej od (...) S.A. na mocy umowy cesji wierzytelności z dnia 27 kwietnia 2012 r. Na podstawie powyższej umowy pozwany nabył od banku wierzytelność obejmującą kwotę 6.559,44 zł, z czego 5.367,64 zł tytułem należności głównej (kapitału).

Powód podał, że pomimo cesji wierzytelności bank w dalszym ciągu prowadził wobec dłużnika postępowanie egzekucyjne. Postępowanie to było prowadzone przez Komornika Sądowego M. C. w sprawie Km 2937/11. Powód wskazał także, iż zostało ono umorzone postanowieniem z dnia 13 czerwca 2013 r. Wskazano również, iż w toku tego postępowania egzekucyjnego od powoda wyegzekwowana została kwota 2.521,70 zł, z czego kwota 1.936,21 zł na poczet zadłużenia.

Powód wyjaśnił także, że wyegzekwowana kwota przekazana została bankowi (pierwotnemu wierzycielowi), który następnie przekazał ją pozwanemu (nabywcy wierzytelności).

Jednakże w dniu 21 lutego 2014 r. pozwany wystąpił do Sądu Rejonowego w Słupsku przeciwko powodowi z pozwem o zapłatę, zupełnie pomijając fakt częściowego wyegzekwowania świadczenia. Powód podał, że sprawa ta prowadzona była pod sygn. akt I Nc 1268/14. Nadto wskazał, że roszczenie pozwu w zakresie dochodzonej należności głównej zasadniczo pokrywało się z kwotą nabytej wierzytelności, tj. kwotą 6.559,44 zł. Powód podkreślił, że pozwany nie podał w pozwie, iż część dochodzonej należności została skutecznie wyegzekwowana.

Powód wskazał, iż w rezultacie w sprawie I Nc 1268/14 pozwany uzyskał przeciwko powodowi tytuł egzekucyjny opiewający na kwotę wyższą niż rzeczywiste zadłużenie. Zawyżenie wysokości roszczenia otworzyło również pozwanemu drogę do wyższej stawki zasądzonej tytułem kosztów zastępstwa procesowego – Sąd zamiast 600 zł, zasądził tytułem kosztów zastępstwa procesowego kwotę 1.200 zł.

Powód podniósł także, iż zarzut spełnienia świadczenia nie był przedmiotem badania Sądu w sprawie I Nc 1268/14.

Powód wyjaśnił także, iż pozbawienie wykonalności w zakresie odsetek ustalono w oparciu o daty wyegzekwowania poszczególnych części należności, zgodnie z informacją uzyskaną od Komornika Sądowego z dnia 01 grudnia 2014 r.

Powód jako podstawę prawną swojego żądania wskazał przepis art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c.

W przypadku oddalenia powództwa powód wniósł o orzeczenie o kosztach postępowania na podstawie przepisu art. 102 k.p.c.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) S.A. z siedzibą w G. wniósł o oddalenie powództwa w całości i o zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu.

Pozwany w pierwszej kolejności podniósł zarzut braku legitymacji procesowej biernej po swojej stronie. Pozwany wskazał bowiem, iż powodem w sprawie I Nc 1268/14 jest inny podmiot, tj. (...)w G., a nie pozwany.

Z ostrożności procesowej pozwany nadto wyjaśnił, iż na poczet wierzytelności nabytej przez (...) w G. umową cesji z dnia 27 kwietnia 2012 r. zawartej z (...) Bank S.A., a wynikającej z umowy zawartej przez E. I. z poprzednim wierzycielem, po dniu cesji wierzytelności odnotowano wpłaty na łączną sumę 1.936,21 zł:

⚫

kwota 194,50 zł w dniu 20.11.2012 r.,

⚫

kwota 55,06 zł w dniu 21.11.2012 r.,

⚫

kwota 242,04 zł w dniu 10.12.2012 r.,

⚫

kwota 242,99 zł w dniu 27.12.12012 r.,

⚫

kwota 266,57 zł w dniu 21.01.2013 r.,

⚫

kwota 935,05 zł w dniu 04.02.2013 r.

Wyjaśniono, że wszystkie te wpłaty zaliczone zostały na poczet zadłużenia wynikającego z umowy zawartej z powodem z poprzednim wierzycielem i następnie zostały zarachowane na poczet spłaty odsetek umownych oraz odsetek karnych naliczanych przez Bank.

Pozwany wskazał także, iż na kwotę stanowiącą podstawę wartości przedmiotu sporu, tj. kwotę 6.594,99 zł wskazaną w pozwie z dnia 21 lutego 2014 r. składały się następujące kwoty:

⚫

5.367,64 zł – niespłacony kapitał,

⚫

1.217,35 zł – odsetki,

⚫

10 zł – pozostałe koszty naliczone przez poprzedniego wierzyciela.

Nadto pozwany wskazał, iż odsetki naliczone zostały zgodnie z postanowieniami umowy łączącej strony.

Pozwany podkreślił, iż od dnia nabycia wierzytelności, naliczał jedynie odsetki, a nie obciążył powoda żadnymi kosztami postępowania.

Pozwany wskazał, iż pozew w sprawie I Nc 1268/14 obejmował kapitalizację wszystkich składowych, uwzględniając wpłaty dokonane na poczet dochodzonej wierzytelności, tym samym uzyskano łączną kwotę zadłużenia w wysokości 6.594,99 zł, od której to kwoty pozwany żądał odsetek maksymalnych.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 31 stycznia 2011 r. do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Słupsku wpłynął wniosek egzekucyjny (...) (Spółka Akcyjna) w P. Oddział w Polsce z siedzibą w W. skierowany przeciwko dłużnikowi E. I..

Do wniosku dołączono tytuł wykonawczy – bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) wystawiony dnia 29 października 2010 r., któremu Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Kwidzynie nadał klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 07 grudnia 2010 r. w sprawie o sygn. akt I Co 6107/10.

Wierzyciel wniósł o egzekucję następujących kwot:

a.  kwoty 5.988,16 zł, na którą składały się:

⚫

5.367,64 zł – niespłacony kapitał,

⚫

1.217,35 zł – odsetki umowne,

⚫

10 zł – opłaty i prowizje;

b.  kwoty 148,88 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania klauzulowego;

c.  kwoty 1.800 zł tytułem kosztów zastępstwa adwokackiego w egzekucji.

Wobec zbiegu egzekucji sądowych prowadzonych przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Słupsku i Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Kwidzynie do świadczeń emerytalno – rentowych dłużnika, akta sprawy egzekucyjnej przekazane zostały w dniu 26 sierpnia 2011r. do Komornika Sądowego M. C..

W toku sprawy egzekucyjnej Km 2937/11 prowadzonej przez Komornika Sądowego M. C. wyegzekwowano i przekazano wierzycielowi (...) (Spółka Akcyjna) w P. Odział w Polsce z siedzibą w W. łączną kwotę 1.936,21 zł, a w tym:

⚫

kwota 194,50 zł w dniu 12.11.2012 r.,

⚫

kwota 55,06 zł w dniu 15.11.2012 r.,

⚫

kwota 242,04 zł w dniu 03.12.2012 r.,

⚫

kwota 242,99 zł w dniu 17.12.12012 r.,

⚫

kwota 266,57 zł w dniu 14.01.2013 r.,

⚫

kwota 935,05 zł w dniu 25.01.2013 r.

W dniu 29 stycznia 2013 r. do Komornika Sądowego wpłynął wniosek wierzyciela o umorzenie postępowania egzekucyjnego.

Z uwagi na powyższe Komornik Sądowy postanowieniem z dnia 03 czerwca 2013 r. umorzył postępowanie egzekucyjne w sprawie Km 2937/11 na podstawie przepisu art. 825 pkt 1 k.p.c. i ustalił koszty tego postępowania na łączną kwotę 585,49 zł.

(dowód: dokumenty w aktach sprawy egzekucyjnej Km 2937/11

prowadzonej przez Komornika Sądowego M. C.)

W dniu 7 marca 2014 r. do Sądu Rejonowego w Słupsku wpłynął pozew (...) w G. przeciwko E. I. o zapłatę kwoty 6.594,99 zł wraz z umownymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu stanowiącymi czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP, która na dzień wniesienia pozwu wynosiła 16 %.

Z treści uzasadnienia pozwu wynikało, iż w dniu 17 lipca 2007 r. pozwany zawarł z (...) Bank S.A. umowę o kartę kredytową nr (...).

Wobec braku spłaty wierzytelności wynikającej z tej umowy została ona sprzedana przez bank na rzecz powoda.

Wyjaśniono także, iż na kwotę 6.594,99 zł dochodzoną w pozwie składały się następujące kwoty:

⚫

5.367,64 zł – niespłacony kapitał,

⚫

1.181,80 zł – odsetki umowne,

⚫

10 zł – pozostałe koszty poniesione przez bank.

Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Słupsku wydał w dniu 24 marca 2014 r. w sprawie I Nc 1268/14 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym żądanie pozwu uwzględnił w całości. Referendarz orzekł także o kosztach procesu.

Sprzeciw pozwanego złożony od powyższego nakazu zapłaty wobec nieuzupełnienia jego braków formalnych został odrzucony postanowieniem Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 1 września 2014 r.

Zażalenie na to postanowienie Sąd Okręgowy w Słupsku oddalił postanowieniem z dnia 14 stycznia 2015 r.

Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego w Słupsku stwierdził prawomocność tego nakazu zapłaty z dniem 7 maja 2014 r. Jednocześnie na podstawie zarządzenia Referendarza z dnia 25 czerwca 2016 r. tytułowi egzekucyjnemu nadana została klauzula wykonalności.

Tytuł wykonawczy przesłano pełnomocnikowi powoda w dniu 2 lipca 2015 r.

(dowód: dokumenty w aktach sprawy I Nc 1238/14 Sądu Rejonowego w

Słupsku)

Sąd zważył, co następuje:

Okoliczności faktyczne w istotnych dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy kwestiach Sąd przede wszystkim ustalił na podstawie danych wynikających z zebranych w sprawie dokumentów, a także dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy egzekucyjnej prowadzonej przez Komornika Sądowego M. C. o sygn. akt Km 2937/11 i w aktach sprawy Sądu Rejonowego w Słupsku o sygn. akt I Nc 1238/14.

Wskazać w tym miejscu trzeba, iż strony w toku sprawy nie kwestionowały wiarygodności oraz prawdziwości danych wynikających z tych dokumentów, a Sąd orzekający nie znalazł innych podstaw, aby tym danym odmówić mocy dowodowej.

W przedmiotowej sprawie powód E. I. domagał się pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego – nakazu zapłaty Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 24 marca 2014 r. wydanego w sprawie o sygn. akt I Nc 1268/14, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności, w części dotyczącej kwoty 1.936,21 zł (należność główna) wraz z odsetkami umownymi od kwot wskazanych w pozwie i w zakresie kwoty 600 zł zasądzonej tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Powód wyjaśnił, iż należność w tejże części została wyegzekwowana w toku egzekucji prowadzonej w sprawie egzekucyjnej Km 2937/11 i uregulowana na rzecz poprzednika prawnego pozwanego.

W tym miejscu wskazać trzeba, że zgodnie z treścią przepisu art. 840 k.p.c. (w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia pozwu), dłużnik może w drodze procesu żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli:

1.  przeczy zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, a w szczególności gdy kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem egzekucyjnym nie będącym orzeczeniem sądu albo gdy kwestionuje przejście obowiązku mimo istnienia formalnego dokumentu stwierdzającego to przejście;

2.  po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie;

3.  jeżeli małżonek, przeciwko któremu sąd nadał klauzulę wykonalności na podstawie art. 787 k.p.c., wykaże, że egzekwowane świadczenie wierzycielowi nie należy się, przy czym małżonkowi temu przysługują zarzuty nie tylko z własnego prawa, lecz także zarzuty, których jego małżonek wcześniej nie mógł podnieść.

Powództwo przeciwegzekucyjne jest merytorycznym środkiem obrony przeciwko niezgodnej z prawem egzekucji, zarówno co do jej zasadności, jak i dopuszczalności. Dłużnik wnosząc powództwo przeciwegzekucyjne powinien sprecyzować w pozwie o jaki tytuł wykonawczy chodzi oraz w jakim zakresie domaga się pozbawienia czy ograniczenia jego wykonalności. Żądanie dłużnika może dotyczyć jedynie pozbawienia lub ograniczenia wykonalności tytułu wykonawczego, a nie uchylenia klauzuli wykonalności.

Powództwo z przepisu art. 840 k.p.c., jako środek merytorycznej obrony dłużnika, pozwala na zakwestionowanie wykonalności tytułu wykonawczego w drodze badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tym tytułem i w konsekwencji musi być oparte na przyczynach materialnoprawnych wymienionych w punktach 1 – 3 przytoczonego powyżej przepisu.

Na wstępie podnieść trzeba, iż w niniejszej sprawie pozwany zgłosił zarzut braku legitymacji procesowej biernej.

Wskazać w tym miejscu należy, że powództwo przeciwegzekucyjne pochodzić będzie zawsze od dłużnika (powód) i zawsze skierowane będzie przeciwko wierzycielowi (pozwany). Wobec tego brak powyższych przymiotów po którejkolwiek ze stron postępowania skutkować będzie oddaleniem powództwa.

Wierzycielem jest podmiot, na rzecz którego wydany został tytuł wykonawczy oraz podmiot z wniosku, którego prowadzona jest egzekucja.

W niniejszej sprawie powodem w sprawie I Nc 1268/14 jest (...) w G.. Natomiast w niniejszej sprawie powód jako stronę pozwaną wskazał (...) S.A. w G.. Wskazać jednak trzeba, iż mimo podobieństwa nazwy, są to dwa różne podmioty, przy czym (...) S.A. z siedzibą w G. wskazany jako pozwany w niniejszej sprawie nie był ani powodem w sprawie I Nc 1268/14, ani też wierzycielem w sprawie egzekucyjnej Km 2937/11.

Wobec tego podniesiony przez pozwanego zarzut braku legitymacji procesowej biernej należało uznać za zasadny. Z tegoż względu powództwo wniesione przez powoda podlegało oddaleniu.

Jednakże Sąd orzekający odniesie się także do treści pozwu wniesionego przez powoda. Treść żądania pozwu wskazuje, iż ewentualnej podstawy prawnej dla tego żądania należy poszukiwać w treści przepisu art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c.

Wskazać w tym miejscu trzeba, iż przepis art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. stwarza podstawę do zwalczania tytułu wykonawczego w przypadku, gdy już po powstaniu tytułu egzekucyjnego zaszły zdarzenia prowadzące do wygaśnięcia zobowiązania lub wskutek których zobowiązanie nie może być egzekwowane. W związku z powyższym rozróżnia się zdarzenia zależne od woli stron (np. spełnienie świadczenia, potrącenie) oraz niezależne od woli stron (m. in. przedawnienie roszczenia, niemożność świadczenia wskutek okoliczności, za które dłużnik nie odpowiada).

Z ustaleń poczynionych w sprawie wynika, iż przeciwko powodowi prowadzono postępowanie egzekucyjne, w którym wyegzekwowano od dłużnika kwotę 1.936,21 zł – sygn. akt Km 2937/11 z wniosku wierzyciela (...) S.A. Wskazać trzeba, iż postępowanie egzekucyjne zostało umorzone na wniosek wierzyciela – postanowienie z dnia 03 czerwca 2013 r. Następnie (...) w G. złożył przeciwko powodowi pozew o zapłatę kwoty 6.594,99 zł i w sprawie I Nc 1268/14 w Sądzie Rejonowym w Słupsku wydano nakaz zapłaty, w którym to żądanie uwzględniono w całości.

Nadto wskazać trzeba, iż z wyjaśnień pozwanego wynika, iż kwota wyegzekwowana w toku egzekucji w sprawie Km 2937/11 została uwzględniona przy złożeniu pozwu o zapłatę w sprawie I Nc 1268/14.

Podkreślenia w tym miejscu wymaga to, że ponowne badanie w trybie przepisu art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. sprawy zakończonej prawomocnym wyrokiem jest niedopuszczalne. Na przeszkodzie stoi temu bowiem powaga rzeczy osądzonej.

Wskazać trzeba, że z chwilą uprawomocnienia się wyroku dochodzi do prekluzji materiału faktycznego sprawy, w której został on wydany, co oznacza, że jeżeli określone okoliczności i oparte na nich zarzuty istniały i mogły być powołane w chwili zamknięcia rozprawy, ale strona z nich nie skorzystała, niezależnie od tego czy w sposób zawiniony czy też nie, podlegają tzw. wykluczającemu działaniu prawomocności. Źródłem powyższego stanowiska jest konieczność utrzymania stabilności orzeczeń sądowych wynikająca z materialnego związania Sądu wyrokiem, przewidzianego w przepisie art. 365 § 1 k.p.c.

W konsekwencji powyższego wskazać należy, że zobowiązany z tytułu wykonawczego w postaci orzeczenia Sądu wnosząc powództwo opozycyjne nie ma możliwości kwestionowania ustaleń faktycznych i prawnych poczynionych w postępowaniu, w którym tytuł wykonawczy został wydany, powołując się na zdarzenia, które istniały przed zamknięciem rozprawy. W przeciwnym wypadku sprawa o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego stanowiłaby niedopuszczalną kontynuację prawomocnie zakończonego postępowania o zapłatę.

Dodać także trzeba, iż oparcie powództwa przeciwegzekucyjnego na zarzucie spełnienia świadczenia jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy zarzut ten nie mógł być rozpoznany w sprawie, w której wydany został tytuł egzekucyjny.

W konsekwencji odnosząc te rozważania na grunt tejże sprawy wskazać trzeba, że powód, który domagał się pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego w postaci nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym, miał możliwość podjęcia obrony w postępowaniu rozpoznawczym po wydaniu nakazu zapłaty, gdyż powinien był wnieść sprzeciw, podnosząc w nim zarzut spełnienia świadczenia.

W sprawie niniejszej ustalono, że powodowi (pozwanemu w sprawie I Nc 1268/14) prawidłowo doręczono odpis nakazu zapłaty z dnia 24 marca 2014 r., wydany przez Sąd Rejonowy w Słupsku. Wskazać trzeba, iż pozwany (obecnie powód) wniósł sprzeciw od tego nakazu zapłaty. Jednakże nie uzupełnił braków formalnych i ten sprzeciw pozwanego (obecnie powoda) prawomocnie odrzucono. Dodać jedynie trzeba, iż w swoim sprzeciwie pozwany nie zgłosił zarzutu częściowego spełnienia świadczenia.

Wobec tego w chwili obecnej powód nie może opierać skutecznie swojego powództwa na zarzucie spełnienia świadczenia, który winien być badany w postępowaniu rozpoznawczym po wydaniu nakazu zapłaty. Natomiast badanie tegoż zarzutu w niniejszym postępowaniu doprowadziłoby do naruszenia powagi rzeczy osądzonej orzeczenia wydanego w sprawie I Nc 1268/14 i tegoż względu było niedopuszczalne.

Mając na względzie powyżej przedstawione rozważania i okoliczności Sąd uznał, iż żądanie powoda nie zasługiwało na uwzględnienie.

Wobec tego Sąd oddalił żądanie pozwu. Podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowił przepis art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. a contrario.

O kosztach procesu w niniejszej sprawie Sąd rozstrzygnął na podstawie przepisu art. 102 k.p.c.

Stosownie do dyspozycji tego przepisu w przypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Przepis ten urzeczywistnia zasadę słuszności i jako taki stanowi wyjątek od zasady odpowiedzialności za wynik procesu. Podkreślić należy, iż przepis ten nie konkretyzuje pojęcia „wypadków szczególnie uzasadnionych”, toteż ich kwalifikacja należy do Sądu, który – uwzględniając całokształt okoliczności konkretnej sprawy – powinien kierować się własnym poczuciem sprawiedliwości.

Do kręgu okoliczności branych pod uwagę przez sąd przy ocenie przesłanek z przepisu art. 102 k.p.c. należą zarówno fakty związane z samym przebiegiem procesu, jak i będące „na zewnątrz” procesu, zwłaszcza dotyczące stanu majątkowego i sytuacji życiowej strony. Okoliczności te powinny być oceniane przed wszystkim z uwzględnieniem zasad współżycia społecznego.

Uwzględniając sytuację życiową powoda oraz całokształt okoliczności faktycznych przedmiotowej sprawy należało o kosztach postępowania rozstrzygnąć na podstawie przepisu art. 102 k.p.c.

W ocenie Sądu, sytuacja procesowa powoda dawała bowiem dostateczne podstawy do uznania, iż jest to „szczególnie uzasadniony przypadek” w rozumieniu tego przepisu i nie należy go dodatkowo obciążać kosztami postępowania.

Po pierwsze, powód skierował pozew w niniejszej sprawie przeciwko niewłaściwemu podmiotowi. Po drugie, powód oparł swoje powództwo na niezasadnym zarzucie spełnienia świadczenia, który winien być zgłoszony w postępowaniu rozpoznawczym po wydaniu nakazu zapłaty.

Mając na uwadze powyższe okoliczności oraz kierując się poczuciem sprawiedliwości Sąd odstąpił od obciążenia go kosztami procesu na podstawie przepisu art. 102 k.p.c.