Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kwidzynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Kwidzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Halina Ostafińska-Kołacka

Protokolant: stażysta Ewelina Gadomska

po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2017 r. w Kwidzynie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w L.

przeciwko J. K.

o zapłatę

powództwo oddala.

SSR Halina Ostafińska-Kołacka

Sygn. akt I C 750/17 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...)S.A. z siedzibą w L. wnosił o zasądzenie od pozwanego J. K. kwoty 948,66 zł wraz z kosztami postępowania. W uzasadnieniu powód wskazał, że wierzytelność dochodzona pozwem wynika z braku zapłaty przez pozwanego należności wynikającej z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej z wierzycielem pierwotnym (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. Powód nabył przedmiotową wierzytelność w wyniku umowy przelewu wierzytelności z dnia 29 października 2015 r.

Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie w dniu 25 stycznia 2017 r. wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym uwzględniający żądania pozwu, sygn. akt VI Nc-e 1635385/16.

Pozwany J. K. wniósł sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, w którym podniósł zarzut przedawnienia roszczenia. Ponadto zdaniem pozwanego roszczenie dochodzone pozwem jest bezzasadne.

W wyniku wniesienia przez pozwanego sprzeciwu nakaz zapłaty z dnia 25 stycznia 2017 r. utracił moc w całości, a Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 15 marca 2017 r. przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Kwidzynie.

Sprawa została zarejestrowana pod nową sygnaturą akt I C 750/17 upr.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 13 maja 2015 r. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. oraz pozwany J. K. zawarli umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych nr (...) na czas oznaczony do dnia 02 maja 2017 r.

Wierzyciel pierwotny (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. w dniu 13 lipca 2015 r. wystawił przeciwko pozwanemu notę obciążeniową nr (...), która zobowiązywała J. K. do zapłaty kwoty 870,83 zł w terminie do dnia 28 lipca 2015 r., tytułem kary umownej naliczonej za niedotrzymanie przez Abonenta (...) warunków Umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zgodnie z par. 12 Regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych przez (...) Sp. z o.o. – (...).

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. oraz powód (...) S.A. z siedzibą w L. w dniu 29 października 2015 r. zawarli umowę sprzedaży wierzytelności. Na mocy wyżej wskazanej umowy powód nabył wierzytelność wobec pozwanego w kwocie 870,83 zł.

Wierzyciel pierwotny pismem z dnia 15 grudnia 2015 r. zawiadomił pozwanego o dokonanym przelewie wierzytelności. Powód pismem z dnia 11 stycznia 2016 r. wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 906,90 zł w terminie 7 dni. Pozwany nie odpowiedział na wezwanie powoda.

/ dowód: umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 13.05.2015 r. wraz z regulaminem świadczenia usług telekomunikacyjnych i informacją o przetwarzaniu danych osobowych – k. 21 – 27, Regulamin Promocji(...) („Regulamin Promocji”) – k. 51 – 52, umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 29.10.2015 r. wraz z załącznikami – k. 35 – 45, nota obciążeniowa nr (...)– k. 68, zawiadomienie z dnia 15.12.2015 r. o przelewie wierzytelności – k. 29, wezwanie do zapłaty z dnia 11.01.2016 r. – k. 28/

Sąd ustalił stan faktyczny w niniejszej sprawie na podstawie dokumentów zawartych w aktach sprawy. Dokumenty te nie były kwestionowane przez strony. Sąd również nie znalazł podstaw, aby odmówić im wiarygodności.

Na wstępie należy zauważyć, że bezzasadny był zarzut przedawnienia roszczenia podniesiony przez pozwanego. Powód wywodził swoje roszczenie z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej w dniu 13 maja 2015 r., zaś pozew został wniesiony do Sądu w dniu 26 września 2016 r. Zgodnie z art. 118 k.c. termin przedawnienia roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej wynosi trzy lata, zatem roszczenie dochodzone pozwem w niniejszej sprawie nie mogło przedawnić się przed dniem 13 maja 2018 r.

Jednakże zdaniem Sądu powód wbrew swemu obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c. nie wykazał zasadności swojego roszczenia.

Wątpliwości zdaniem Sądu budzi zasadność nałożenia na pozwanego kary umownej w kwocie 870,83 zł w nocie obciążeniowej nr (...)z dnia 13 lipca 2015 r. Kara ta została naliczona za bliżej nieokreślone niedotrzymanie przez Abonenta(...)warunków Umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zgodnie z par. 12 Regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych przez (...) Sp. z o.o. – (...). Paragraf 12 Regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych zastrzegał wierzycielowi pierwotnemu prawo do obciążania abonenta karą umowną za opóźnienia w zapłacie rachunków telefonicznych. Nota obciążeniowa z dnia 13 lipca 2015 r. nie wskazuje jednakże, w jakim faktycznie opóźnieniu pozostawał pozwany wobec wierzyciela pierwotnego, co uniemożliwia Sądowi zbadanie prawidłowości wyliczenia wysokości kary umownej.

Ponadto powyższa nota obciążeniowa wyznaczyła pozwanemu termin płatności do dnia 28 lipca 2015 r., więc to od tego dnia powinny być naliczane dalsze odsetki za opóźnienie. Powód jednak bezzasadnie naliczył sobie odsetki za okres od dnia 14 lipca 2015 r. do 25 września 2016 r. w łącznej kwocie 77,83 zł.

Załącznik nr 1 do umowy sprzedaży wierzytelności zawartej w dniu 29 października 2015 r. pomiędzy powodem a wierzycielem pierwotnym zawiera imię i nazwisko dłużnika oraz jego numer PESEL, numer konta klienta i saldo zadłużenia. Załącznik ten nie wskazuje jednakże, aby zadłużenie to wynikało z noty obciążeniowej nr (...). Wobec powyższego uznać należy, że powód wbrew swemu obowiązkowi nie wykazał ponad wszelką wątpliwość, aby nabył wierzytelność wynikającą z powyższej noty obciążeniowej. Dla skutecznego wykazania faktu nabycia wierzytelności należy w umowie sprzedaży wskazać wszystkie dane identyfikujące daną wierzytelność, w szczególności numery identyfikacyjne dokumentów stanowiących dowód jej istnienia oraz daty sporządzenia tych dokumentów.

W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 56 a contrario ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (tekst ujednolicony Dz. U. z 2017 r., poz. 1907) w zw. z art. 509 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 6 k.c. oddalił powództwo w niniejszej sprawie jako nieudowodnione co do zasady i wysokości.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. Powodowi jako stronie przegrywającej sprawę w całości nie należy się zwrot kosztów postępowania od pozwanego.