Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Kwidzynie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Kwidzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Halina Ostafińska-Kołacka

Protokolant: sekretarz sądowy Patrycja Lis

po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2017 roku w Kwidzynie

na rozprawie sprawy

z powództwa (...) w G.

przeciwko B. K.

o zapłatę

powództwo oddala.

Sygn. akt: I.C. 1148)16 Uzasadnienie

Powód (...) w G. wnosił o zasądzenie od pozwanej B. K. kwoty 6.188, 82 złote, z ustawowymi odsetkami za opóżnienie od dnia wniesienia pozwu ( 14.10.2016 roku) do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu podał, że w dniu 7.10.2008 roku pozwana zawarła z (...) Bankiem SA umowę kredytu. Wobec braku spłaty zadłużenia na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 3.06.2015 roku powód nabył wierzytelność od (...) Bank (...) SA Oddział w Polsce.

Powód podał, że na kwotę dochodzona pozwem składają się: kapitał w wysokości 3893,60 złotych, odsetki umowne 1733, 38 złotych, koszty obsługi kredytu 165 złotych. Od dnia nabycia wierzytelności powód kontynuował naliczanie odsetek za opóźnienie i na dzień wniesienia pozwu zaległość z tego tytułu wynosiła 376,84 złote.

Referendarz Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Kwidzynie w dniu 20 pazdziernika 2016 roku w sprawie I Nc.3838)16 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, na podstawie którego nakazał pozwanej B. K., żeby w ciągu dwóch tygodni od doręczenia niniejszego nakazu zapłaciła powodowi (...) z siedzibą w G. kwotę 6.168,82 złote, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 6.182, 82 złote, poczynając od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kwotę 1880 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Pozwana B. K. z złożyła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty zarzucając, że na bieżąco są dokonywane potrącenia z jej emerytury na poczet zadłużenia przez komornika. Dlatego kwota dochodzona pozwem jest zdaniem pozwanej rażąco zawyżona.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

W dniu 7 pazdziernika 2008 roku pomiędzy (...) Bank SA w W. a pozwaną B. K. została zawarta umowa o kredyt gotówkowy na kwotę 5000 złotych. Pozwana nie wywiązywała się regularnie z płatności rat kredytu.

W dniu 15 grudnia 2009 roku (...) SA dokonała połączenia ze (...) Bank SA.

Postanowieniem z dnia 11 sierpnia 2010roku I Co.3250)10 Referendarz Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Kwidzynie nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu (...) wystawionemu dnia 25 czerwca 2010roku przez wierzyciela (...) S A w P. Oddział w Polsce.

(...) Bank (...) SA zawarł z powodem (...) z siedzibą w G. umowę sprzedaży wierzytelności z dnia 1.06.2015 roku.

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Kwidzynie M. P. na wniosek (...) SA prowadził postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużniczce B. K. w sprawie Km.2873)10 i od listopada 2012 roku do kwietnia 2015 roku potrącał na rzecz wierzyciela należności ze świadczenia emerytalnego dłużniczki w ZUS Oddział w G. Inspektorat w K.. Na wniosek wierzyciela postanowieniem z dnia 26.06.2015 roku Komornik M. P. umorzył postępowanie w sprawie egzekucyjnej. W tym samym okresie Komornik Sądowy M. P. na wniosek wierzyciela (...) SA Oddział w Polsce prowadził przeciwko dłużniczce B. K. jeszcze dwa postępowania egzekucyjne w sprawach Km.902)11 i Km. 1839)10 dotyczące należności z dwóch innych umów kredytowych.

(odpis umowy z dnia 7.10.2008 roku z regulaminem udzielania kredytów k.37-43, odpis KRS (...) k.46-48, odpis umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 1.06.2015 roku k.13, akta egzekucyjne Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Kwidzynie M. P. Km.2873)10, Km.902)11 i Km.1839)10).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie wyżej wymienionych dokumentów, których prawdziwości strony nie kwestionowały.

Stan faktyczny jest poza sporem.

Sąd uznał, że powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu istotne są zarzuty pozwanej ponieważ, jak wynika z akt postępowania egzekucyjnego Km.2873)10, na poczet zadłużenia Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Kwidzynie M. P. w okresie od listopada 2012 roku do sierpnia 2015 roku potrącał z emerytury pozwanej należności na rzecz wierzyciela (...) SA Oddział w Polsce. Wcześniej przed wystawieniem bankowego tytułu egzekucyjnego pozwana również spłaciła część rat kredytu.

Skoro pozwana kwestionowała wysokość dochodzonej kwoty obowiązkiem powoda, zgodnie z zasadą rozłożenia ciężaru dowodowego z art. 6 kc., było dokładnie udokumentowanie i wykazanie w jaki sposób na poczet zaległości zostały zarachowane kwoty rat kredytu spłacone przez pozwaną i kwoty wyegzekwowane przez tak długi okres czasu z emerytury pozwanej przez Komornika Sądowego M. P..

Powód natomiast nie wywiązał się z tego obowiązku co uniemożliwiło ocenę żądania powoda co do wysokości.

Należy również zwrócić uwagę na to, że w pozwie i w piśmie procesowym z dnia 30.12.2016 roku powód powoływał się na umowę bankową zawartą z pozwaną z dnia 7.10.2008 roku o numerze (...) natomiast powód załączył umowę o innym numerze tj. (...).

Wątpliwości budzi również umowa przelewu wierzytelności z dnia 1 czerwca 2015 roku przedłożona przez powoda. Z ramowej umowy przelewu wierzytelności bowiem wcale nie wynika, iż powód nabył od pierwotnego wierzyciela S. B. wierzytelność wynikającą z umowy kredytowej z dnia 7.10.2008 roku. Umowa ta nie zawiera żadnych załączników wyszczególniających wierzytelności z konkretnych umów zawartych z pozwaną, będących przedmiotem nabycia przez powoda. Zawiadomienie pozwanej z dnia 27.07.2015 roku (k.49) przez S. B. o przelewie wierzytelności nie spełnia wymaganych warunków w tym zakresie tym bardziej, że dotyczy ono wierzytelności z innej umowy z dnia 25.04.2007 roku. Ważne jest również to, że pozwana zawierała z S. B. jeszcze dwie inne umowy kredytowe, co wynika z akt egzekucyjnych Km.1839)10 i Km.902)11 Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Kwidzynie M. P..

Nie wiadomo zatem, których umów zawartych z pozwaną dotyczy umowa przelewu wierzytelności z dnia 1.06.2015 roku i która umowa stanowi podstawę żądania powoda.

W ocenie Sądu zatem powód nie wykazał też należycie swojej legitymacji czynnej do dochodzenia roszczenia z umowy kredytowej z dnia 7.10.2008 roku.

W związku z powyższym Sąd na podstawie przepisu art. 69 ust.1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku- prawo bankowe (Dz. U. z 2015 roku,poz.128 tekst jedn.) w zw. z art.509 par.1 i par.2 kc. w zw. z art.6 k.c. orzekł jak wyżej.

Rozstrzygnięcie o kosztach Sąd oparł na zasadzie przepisu art.98 par.1 kpc.

Powód jako strona przegrywająca sprawę nie ma podstaw prawnych do żądania zwrotu od pozwanej kosztów postępowania sądowego.